Onze ‘verslaggever ter plekke’, Abel natuurlijk, houdt mij en jullie op de hoogte van Pinkpop 2010. Rechts kan iedereen zijn getwitter volgen, inclusief foto’s, maar korte verslagjes per dag bieden we jullie ook aan.

Vrijdag was dan eindelijk de dag dat het zou gebeuren: PinkPop 2010. Het zou mijn eerste PinkPop worden en mijn tweede festival (het eerste was Rock Werchter 2009). Het beloofde zeker een feestje te worden met Paolo Nutini en Kasabian op de vrijdag. Toen we bijna fileloos tot in de Landgraaf waren aangekomen stond daar toch nog wat file. Enfin, camping D is onze camping geworden. De tent opzetten was een dramatische bedoening maar haalde de stemming niet naar beneden. Na het opzetten van de tent hebben we de lokale Lidl bezocht voor zo’n vijftig blikjes en onze tent dus goed bevoorraad. Kasabians optreden begon om vijf maar wij waren er om kwart over vijf. Het viel enigszins tegen, op cd is de muziek zeker beter. The Black Box Revelation, een jong belgisch duo, leek in het begin een parodie op hun naam maar naarmate het concert vorderde ontpopte de gitarist zich tot een ware Jimi Hendrix en was de sfeer euforisch. Een klein beetje gebeuk in de pit kwam er ook van. Motorhead is een voorbeeld voor de rock and roll, maar op PinkPop leek het meer een voorbeeld van een band die al lang had moeten stoppen, helaas. Inmiddels had ik een roze petje bemachtigd en vertrokken we naar de tweede stage, waar Paolo Nutini optrad. Hem kende ik niet echt goed maar live ontpopte hij zich tot de nummer één act van de dag. Een cover van Time to Pretend van MGMT maakte het compleet, geweldig! Rammstein was de zieke afsluiter, de ietwat neo-nazi band (volgens sommigen) maakte er een onvoorstelbare show van. Vuur(werk), op een boot stagediven, het was er allemaal bij. Het podium was een ‘living hell’. Er waren zieke pitten waarin bijna doden vielen, een verpletterende metal show, goed of niet. Daarna maar naar de tent en nog even nagenoten met een pils, daarna hemelzacht in slaap gevallen. Morgen wordt weer een geweldige dag (Editors!).

Vrijdag was dan eindelijk de dag dat het zou gebeuren, PinkPop 2010 zou mijn eerste PinkPop worden en mijn tweede festival(eerste was Rock Werchter 2009) Het beloofde zeker een feestje te worden met Paolo Nutini en Kasabian op de vrijdag. Toen we bijna fileloos in Landgraaf waren aangekomen stond daar toch nog wat file, enfin. Camping D is onze camping geworden. De tent was een dramatische bedoening maar het haalde de stemming niet naar beneden, na de tent hebben we de lokale Lidl bezocht voor zo’n vijftig blikjes en onze tent dus goed bevoorraad. Kasabians optreden begon om vijf maar wij waren er om kwart over, het viel enigszins tegen, op cd was het zeker beter. The Black Box Revelation, een jong belgisch duo, leek in het begin een parodie op hun naam maar naarmate het concert vorderde ontpopte de gitarist zich tot een ware Jimi Hendrix en was de sfeer euforisch, een klein beetje gebeuk in de pit kwam er ook van. Motorhead is een voorbeeld voor de rock and roll, maar op PinkPop leek het meer een voorbeeld van een band die al lang had moeten stoppen, helaas. Inmiddels had ik een roze petje bemachtigd en vertrokken we naar de tweede stage: Paolo Nutini, hem kende ik niet echt goed maar live ontpopte hij zich tot de nummer een act van de dag, een cover van Time to pretend van MGMT maakte het compleet, geweldig! Rammstein was de zieke afsluitet, de ietwat neo-nazi band( volgens sommigen) maakte er een onvoorstelbare show van, vuur(werk), op een boot stagediven was er allemaal bij. Het podium was een ‘living hell’. Er waren zieke pitten waarin bijna doden vielen, een verpletterende metal show, goed of niet. Daarna maar naar de tent en nog even nagenoten met een pils, daarna hemelzacht in slaap gevallen, Morgen wordt weer een geweldige dag(Editors!)