Beautiful Freaks

alternative music pirate radio / reviews

lange nummers

MGMT - CongratulationsNaast Yeasayer kennen we ook MGMT als een van de hipste bandjes uit het epicentrum van de hedendaagse indiemuziek, de New Yorkse wijk Brooklyn. In 2008 werden we al aangenaam verrast met de hitgevoelige popmuziek van deze neo-hippies, die vooral leunden op elektronische beats. Fijne deuntjes, maar misschien net iets te drammerig en al snel waren we ze beu. Het tweede album van MGMT, Congratulations, ligt wat moeilijker dan hun debuut. De moeilijke tweede waar altijd over wordt gesproken. In plaats van mooie maar simpele popliedjes zijn die op Congratulations moeilijk te doorgronden werken (werken ja, te danken aan het feit dat Siberian Breaks 12 minuten duurt!), nog eclectischer alle kanten uit schietend dan voorheen maar met een veel minder grote focus op de elektronica. De grote vraag: blijft MGMT voor altijd in de schaduw staan van hun lichtelijk geniale debuut?

continue reading…

Vandaag stond er eigenlijk één instrument centraal in de uitzending: de viool. Bijna in elk liedje, van de indie ‘nerd’-rock van Wilco tot de jaren ’50 bubblegum-pop producerende hedendaagse bands. Dat was ook iets wat in deze uitzending veel voorkwam: bands die teruggrijpen naar het verleden. Zowel London Town van The Magic Theatre als God Help The Girl met een gelijknamig nummer en Camera Obscura‘s French Navy. Abel vulde dat natuurlijk aan met echt ouderwetse muziek uit de ’50s en ’60s met onder andere The Beatles, Marvin Gaye en Elvis Presley. Ook nog wat indierock en britpop, het gebruikelijke Oasis-nummer van Abel, om af te sluiten met de baroque-pop van Arcade Fire die mooi combineerde met Fanfarlo, David Bowie en gek genoeg ook met Bob Dylan.

continue reading…

Field Music - MeasureDe beste naam voor een band ooit was The Beatles. Hoe goed hebben zij ervoor gekozen om het Engelse meervoud van ‘kevers’ zo onopvallend te verbasteren dat daarin hun muziekstijl – uit hun vroege periode – de beatmuziek of merseybeat, zou terugkeren. Merseybeat maakten ze niet meer tijdens hun muzikale hoogtepunten, en de band is natuurlijk veel bekender geworden dan de stroming zelf. Vandaar dat er nu nog altijd bandjes komen en gaan met hun muzikale ‘roots’ in de late sixties, vrolijke maar intelligtente popdeuntjes. Sommige bandjes vallen op, andere raken weer in de vergetelheid. Field Music is een band waarbij de invloed van The Beatles en andere popbandjes uit die tijd niet te ontkennen valt, maar waarbij het niet duidelijk is of we dit weer moeten vergeten of blijven beluisteren.

continue reading…

Joanna Newsom - Have One On MeJoanna Newsom is haast het archetype van een love-it-or-hate-it-artieste. Niet alleen haar krakende, kirrende stem heeft ze tegen, maar ook de albumlengtes en songstructuren. Haar vorige album bevatte al nummers varierend van 7 tot 17 minuten, op haar derde CD heeft ze het pas echt bont gemaakt; Have One On Me is een driedubbelalbum met een totale lengte van meer dan twee uur, en wederom songlengtes die de tien-minuten-grens overschrijden. Verwacht ook vooral geen catchy coupletten of meezing-refreinen bij deze folk-avant-gardist. Toch moet ik bekennen: vergeleken met haar tweede werk Ys klinkt Have One On Me haast als popmuziek, vooral omdat haar stem niet langer klinkt als dat van een zeurend kind maar vergelijkingen met Kate Bush opwekt.

continue reading…