Beautiful Freaks

alternative music pirate radio / reviews

Joanna Newsom

1. Eels – Beautiful Freak

2. Roy Harper – One Man Rock and Roll Band
3. Joanna Newsom – Easy

4. Six Organs of Admittance – Actaeon’s Fall (Against The Hounds)
5. Woven Hand – The Threshing Floor
6. Arcade Fire – Month of May

7. Arcade Fire – The Suburbs
8. Abba – I Am the City
9. Beach House – Walk in the Park

10. Yeasayer – I Remember
11. Paolo Nutini – Candy
12. Florence + The Machine – Hurricane Drunk

13. Rammstein – Du Hast
14. Wolfmother – The Joker and the Thief
15. The Prodigy – Warrior´s Dance

16. Green Day – Know Your Enemy
17. The Black Box Revelation –  Where Has All This Mess Begun?
18. Editors – Munich

continue reading…

Dat Abel voor zijn verjaardag kaartjes voor Pinkpop zou krijgen hadden we niet voorspeld, en zo kwam het dat ik iemand anders moest zoeken om mee te gaan naar Joanna Newsom. Dat zou mijn moeder worden. Het concert speelde zich voor de verandering eens niet af in Paradiso, maar in de nieuwste zaal van de Melkweg, de Rabozaal. In het voorprogramma stond Roy Harper. Wie dat is? Ik heb het zelf moeten opzoeken, maar hij is dus een living folklegend. Nou, dan moet je nog maar zien of het wel goed is. En dat was het! Maar een voorprogramma is een voorprogramma en toen het concert begon pas echt toen Joanna Newsom rond half 10 de zaal  betrad. Met een muisstil publiek, enkele topmuzikaten, prachtige liedjes en natuurlijk Joanna Newsoms stem en haar even navolgbare harpspel zette zij een ongelofelijk mooi concert neer.

continue reading…

Joanna Newsom - Have One On MeJoanna Newsom is haast het archetype van een love-it-or-hate-it-artieste. Niet alleen haar krakende, kirrende stem heeft ze tegen, maar ook de albumlengtes en songstructuren. Haar vorige album bevatte al nummers varierend van 7 tot 17 minuten, op haar derde CD heeft ze het pas echt bont gemaakt; Have One On Me is een driedubbelalbum met een totale lengte van meer dan twee uur, en wederom songlengtes die de tien-minuten-grens overschrijden. Verwacht ook vooral geen catchy coupletten of meezing-refreinen bij deze folk-avant-gardist. Toch moet ik bekennen: vergeleken met haar tweede werk Ys klinkt Have One On Me haast als popmuziek, vooral omdat haar stem niet langer klinkt als dat van een zeurend kind maar vergelijkingen met Kate Bush opwekt.

continue reading…