CocoRosie - Grey OceansSinds kort schrijf ik voor het huisblaadje van de Concerto/Plato, de grootste muziekwinkelketen van Nederland. Vrijwilligerswerk maar ik krijg wel de glimmende schijfjes van de albums waarover ik schrijf dus daar doe ik het voor. Helaas heb ik wel wat restricties: een review kan maar tussen de 100 en 200 woorden lang zijn en bovendien moet ik wel positief zijn; het blijft een winkelblad, de lezers moeten het album kopen. Hopelijk is dat op mijn recensie voor CocoRosie‘s Grey Oceans goed gelukt, want mijn eigenlijke mening van het album is: niks aan, skippen, deleten en enkel Lemonade bewaren, zo’n mooi nummer tussen al die bagger (terwijl ik hun vorige albums allemaal wél heel leuk vond)! Maar dit schreef ik voor mania (zo heet het blad):

“Sommigen noemen het misschien in deuntjes grossierend ‘etnisch geneuzel’, maar de liefhebber van fijnzinnigere indiepop (meer specifiek: freak folk) zal ook weer kunnen genieten van het nieuwste album van Coco en Rosie, de twee zusjes die wezenlijk van elkaar verschillen maar op muzikaal vlak een wonderbaarlijke samenwerking tot stand hebben gebracht. Voor hun nieuwe album Grey Oceans hebben de twee dames drie jaar uitgetrokken en het album is dan ook geïnspireerd door de vele reizen die ze in die tijd hebben gemaakt en gezien de titel zijn vooral de vele zeeën die ze zijn overgestoken bijgebleven. De muziek, die deels bestaat uit het geluid van speelgoed en andere zeldzame geluidjes, klinkt weer even vreemd als altijd en ook weer vertrouwd CocoRosie. Toch heeft de labelwijziging naar het vermaarde Sub Pop (o.a. The Shins en Death Cab for Cutie) een kleine verandering in geluid met zich meegebracht. Wat vrolijker – meer deuntjes – en toch wat etnische invloeden.”

Binnenkort te lezen in nummer 268 van Mania, gratis af te halen bij uw dichtsbijzijnde Plato of, voor Amsterdammers, in de Concerto (Utrechtsestraat).