Beautiful Freaks

alternative music pirate radio / reviews

folk

1. Eels – Beautiful Freak

2. Joanna Newsom – Good Intentions Paving Company
3. Heather Nova – Wanna Be Your Light
4. John Grant – I Wanna Go to Marz

5. The Frames – Seven Day Mile
6. Point Quiet – Nortena
7. The Swell Season – Low Rising

8. Silence Is Sexy – Here Comes the Wave
9. De Staat – The Fantastic Journey of the Underground Man (remix by DJ DNA)
10. NeWax – Pow Pow Pow

11. The The – Darkness Cannot Exist in the Presence of Light
12. Matt Henshaw – The Deepest Cellar
13. Kula Shaker – High in Heaven

14. Vampire Weekend – Cape Cod Kwassa Kwassa
15. Editors – Bricks & Mortar

16. Green Day – 21st Century Breakdown
17. Stereophonics – Mr. Writer
18. Pearl Jam – Baba O’riley

continue reading…

Dat Abel voor zijn verjaardag kaartjes voor Pinkpop zou krijgen hadden we niet voorspeld, en zo kwam het dat ik iemand anders moest zoeken om mee te gaan naar Joanna Newsom. Dat zou mijn moeder worden. Het concert speelde zich voor de verandering eens niet af in Paradiso, maar in de nieuwste zaal van de Melkweg, de Rabozaal. In het voorprogramma stond Roy Harper. Wie dat is? Ik heb het zelf moeten opzoeken, maar hij is dus een living folklegend. Nou, dan moet je nog maar zien of het wel goed is. En dat was het! Maar een voorprogramma is een voorprogramma en toen het concert begon pas echt toen Joanna Newsom rond half 10 de zaal  betrad. Met een muisstil publiek, enkele topmuzikaten, prachtige liedjes en natuurlijk Joanna Newsoms stem en haar even navolgbare harpspel zette zij een ongelofelijk mooi concert neer.

continue reading…

Dat het duo-concert in Paradiso met Isbells en Beach House interessant zou worden was te verwachten. Isbells is de Bon Iver van België en hadden zich eerder dit jaar in de kleine zaal ook al bewezen dat ze. Live zijn de liedjes nog mooier dan op CD. Maar de hoofdprijs van gisteravond was natuurlijk Beach House. De achtergrondzangeres/toetsenist van Isbells zei het al zo ontwapenend: ‘jullie wachten zeker allemaal tot die andere band komt.’ En hoe lullig het ook klinkt, het was wel waar. Het derde album Teen Dream heeft zich steeds meer ontpopt tot een poppareltje. Nog altijd zo ongrijpbaar en dromerig als toen ik de eerste keer luisterde, maar wel een stuk mooier.

continue reading…

The National - High VioletToen The National in 2001 hun titelloze debuut uitbracht had niemand kunnen verwachten dat deze band nog eens uit zou groeien tot een van grootste en mooiste bands uit het huidige indiefolk aanbod. Ook de opvolger Sad Songs for Dirty Lovers bleek nog niet geschikt voor een echt groot publiek en pas vanaf de release van Alligator in 2005 kwam The National echt op gang. Toch zullen de meesten die drie albums pas ontdekt hebben ná het uitkomen van Boxer, dat zich sindsdien mocht scharen tussen de moderne klassiekers. Warme en droevige liedjes, een combinatie die hoop doet ontstaan, aangevuld met op zijn minst interessante arrangementen die uiteenliepen van post-punkrevival-gitaarrock à la Interpol tot subtiel bombasme of juist zachte, op het eerste gehoor zelfs lieflijke nummers. Maar het allermooiste aan The National is natuurlijk die stem van Matt Berninger. Diep en monotoon en vol gebrokenheid maar toch warm. Maar wat brengt het nieuwste wapenfeit High Violet van de band ons?

continue reading…

Roky Erickson with Okkervil River - True Love Cast Out All EvilRoky Erickson with Okkervil River is een interessante samenwerking, maar wel een aparte. Okkervil River is folkband uit Texas die al wat langer bestaat, maar nog altijd niet de erkenning hebben gekregen die ze verdienen. Het is ze helaas niet gelukt om mee te liften op het succes van de lichting folkbands van de afgelopen paar jaar, waaronder Bon Iver, Fleet Foxes en mijn favoriet Mumford & Sons. Maar hoe ondergewaardeerd Okkervil River ook is, dit project draait vooral om de rockveteraan Roky Erickson, eveneens uit Austin in Texas, maar met heel wat meer ervaring. De beste man is nu 62 jaar oud en de gemiddelde muziekliefhebber zal hem kennen van zijn voormalige band The 13th Floor Elevators, waarmee hij het psychedelische genre zo ongeveer uitvond en waarvoor hij de hit You’re Gonna Miss me schreef, dat behalve op hun debuutalbum ook tussen allerlei andere vage ’60s-nummers is te vinden op de befaamde Nuggets-compilatie. De man mag toch wel lichtelijk gestoord genoemd worden; in de jaren ’80 verklaarde Erickson bezeten te zijn door een Martiaan. Samen met de muzikanten van Okkervil River heeft hij de de op zijn minst intrigerende plaat True Love Cast Out All Evil uitgebracht.

continue reading…

1. Eels – Beautiful Freak

2. The Streets – Turn the Page
3. Primal Scream – Loaded
4. Richard Ashcroft – Are You Ready?

5. The Beatles – Chains
6. The Beatles – Girl
7. The Beatles – For No One
8. The Beatles – Strawberry Fields Forever

9. Green Day – 21 Guns
10. The Beatles – Happiness Is a Warm Gun
11. Tom McRae – The Boy with the Bubblegun

12. Mouse & the Traps – A Public Execution
13. Bob Dylan – Like a Rolling Stone
14. R.E.M. – Losing My Religion

15. Tim Buckley – No Man Can Find the War
16. Mumford&Sons – Little Lion Man
17. The Tallest Man On Earth – King of Spain

18. Johnny Cash – San Quentin
19. Oasis – I Am the Walrus (live)
20. Jeff Buckley – Lilac Wine (live)

Read more: uitleg en archieven

continue reading…

The Tallest Man on Earth - The Wild HuntThe Tallest Man on Earth is Kristian Matsson man uit Zweden en heeft zomaar een héél mooie folkplaat gemaakt. Hun debuut is helaas langs me heen geschoten, maar The Wild Hunt klinkt als een prima tweede album en is een recensie waard. De muziek bestaat, op de piano in het afsluitende nummer, alleen maar uit de rauwe stem en gitaarbegeleiding van Matsson, maar varieert binnen dat kader van ingetogen, droevige liedjes tot iets als het uitbundige King of Spain. En het mooie is dat The Wild Hunt een echte luisterplaat is: op misschien datzelfde King of Spain na kan je geen enkel liedje even snel los luisteren, en elke luisterbeurt ontdek je wel weer een nieuw nummer dat uitgroeit tot nog een favoriet op dit album.

continue reading…

Amy MacDonald - A Curious ThingHet is al weer een tijdje geleden dat ik This Is the Life, van onze favoriete alternatieve folk/pop meisje-met-gitaar Amy MacDonald heb grijsgedraaid. Inmiddels heeft de zangeres na meer dan twee jaar haar nieuwe album, de ‘moeilijke tweede’, uitgebracht, A Curious Thing. En daarop valt een opmerkelijke verandering te horen, een volwassener en meer elektrische gitaargericht geluid dat ook wel aan Florence + The Machine doet denken. Die verandering zorgt aan de ene kant voor weer een nieuw fris geluid, maar tegelijkertijd mis ik de vrolijke popdeuntjes van Amy wel en ook al heeft de CD een redelijk hoog niveau, geen enkel liedje kan This Is the Life of Let’s Start a Band overtreffen.

continue reading…

De uitzending van vandaag (20100301) was weer een hele interessante. Veel verzoekjes (CocoRosie, Tim Buckley, The Lemon Pipers) van mijn tante Vero en trouwe luisteraar Daniel (ook een verzoekje? Zie het kopje ‘verzoekjes’ rechtsboven!), maar ook een grote schat aan liedjes van onze eigen ‘libraries’. Beginnend met de mooie sixties-combi Hendrix en daarna Dylan zijn we langzaam overgegaan op weirde folk wat daarna veranderde in stukken met ‘vreemde’ stemmen en uiteindelijk via Antony weer terugkwam bij Tim Buckley, zijn zoon en daarna The Beatles e.a. sixties.
Verder ben ik druk bezig met de archieven die verkeerd gearchiveerd blijken te zijn en nog altijd niet geplaatst kunnen worden. Maar ik ben ermee bezig!

continue reading…

Jessica Lea Mayfield - With Blasphemy So HeartfeltHet is inmiddels een jaar of twee geleden dat meisje-met-gitaar Jessica Lea Mayfield haar debuutalbum With Blasphemy So Heartfelt uitbracht. En nog altijd snap ik niet hoe het kan dat dit in alternatievere contreien geen hit is geworden; Jessica Lea Mayfield is namelijk niet zomaar een meisje-met-gitaar zoals er zovelen zijn, maar heeft zware, treurige liedjes die op de een of andere manier aan de duistere kant van Nick Cave doen denken. Maar dan niet met scheurende gitaren maar op een folkmanier, ik zou niet ‘rustig’ willen zeggen maar wel ‘ingetogen’.

continue reading…