Beautiful Freaks

alternative music pirate radio / reviews

baroque-pop

The National @ TivoliPas enkele dagen teruggekomen van de festivalweide van Rock Werchter, stonden we afgelopen woensdagavond al weer in Tivoli, bij een concert van de in alternatieve kringen befaamde band The National. Wat een verandering, van het inhoudsloze, dronken festivalpubliek naar het serieuze en aandachtige zaalpubliek, maar dat moet ook wel als je naar The National gaat. Ze hebben al vijf cd’s uit maar spelen nog steeds in relatief kleine zalen (zoals Paradiso en dus ook Tivoli), maar verkopen die dan wel snel uit. Caspar en ik wilden naar onze thuishaven Paradiso gaan, maar met de tijd dat we er achter kwamen dat ze daar optraden was het al lang uitverkocht, dus zijn we maar naar het Utrechtse Tivoli vertokken. De vorige keer dat we daar waren trad Elbow op toen ze net The Seldom Seen Kid hadden gereleased.Dat was al een jaar geleden dus het was weer even wennen na al die concerten in Paradiso. The National’s nieuwste album, High Violet, werd door de hele scene als een prachtstuk ervaren, zo ook door Caspar en mij. Dit en positieve reacties van vorige concerten van The National zorgden ervoor dat wij er veel van verwachtten.

continue reading…

Vandaag stond er eigenlijk één instrument centraal in de uitzending: de viool. Bijna in elk liedje, van de indie ‘nerd’-rock van Wilco tot de jaren ’50 bubblegum-pop producerende hedendaagse bands. Dat was ook iets wat in deze uitzending veel voorkwam: bands die teruggrijpen naar het verleden. Zowel London Town van The Magic Theatre als God Help The Girl met een gelijknamig nummer en Camera Obscura‘s French Navy. Abel vulde dat natuurlijk aan met echt ouderwetse muziek uit de ’50s en ’60s met onder andere The Beatles, Marvin Gaye en Elvis Presley. Ook nog wat indierock en britpop, het gebruikelijke Oasis-nummer van Abel, om af te sluiten met de baroque-pop van Arcade Fire die mooi combineerde met Fanfarlo, David Bowie en gek genoeg ook met Bob Dylan.

continue reading…

Jonsi - GoJón Þór Birgisson, artiestennaam Jónsi, is bekend van de IJslandse post-rockband Sigur Rós maar nu solo gegaan en heeft een prachtig debuutalbum (Riceboy Sleeps van Jónsi & Alex niet meegerekend) uitgebracht, Go. De zanger waarvan de stem niet langer uit zijn keel lijkt te komen maar uit het topje van zijn hoofd maakt in zijn eentje niet langer sferische, langgerekte en ijskoude post-rock zoals die van Sigur Rós maar laat een heel andere kant van zichzelf zien met popliedjes die weliswaar niet direct warm klinken (ze voelen aan als een vanille-ijsje op een warme zomermiddag) maar wel vrolijk, lichtelijk gestoord en rijkelijk georchestreerd.

continue reading…

Peter Gabriel in zijn jonge jarenDe beter muziekliefhebber zal het al vast ergens hebben gelezen: op zijn nieuwe album Scratch My Back gaat Peter Gabriel, de zanger die tot 1976 bij Genesis de dienst uit heeft gemaakt, covers zetten van zijn favoriete liedjes. Onder andere Heroes van David Bowie himself moet eraan geloven, evenals een van mijn favoriete Arcade Fire nummers My Body Is a Cage, Mirrorball van Elbow die onlangs pas echt zijn doorgebroken en Flume van Bon Iver, die werkelijk een trend heeft gezet met zijn indiefolk. En hoe is het resultaat? continue reading…